Travel, the only thing you buy that makes you rich

Zo, en rijk dat we nu zijn, maar arm in de pocket;-). Nu we de balans opmaken en terugblikken op al die bijzondere momenten weten we zeker dat het ‘t sparen waard was. Deze reis heeft ons prachtige ervaringen opgeleverd. Om onze verhalenreeks af te maken, hier het laatste stukje van onze Zuid Amerika reis. Toen was het nog warm! Geen regen en prachtig zomerweer. In je bikini en blote bast op het strand...

Waar onze reis in Buenos Aires samen begon, eindigt ook ons geweldige avontuur in Zuid Amerika. Na een paar heerlijke chille (kerst)dagen met de voetjes in het zand en afkoelende duiken in zee (en Nic z’n ogen uitkijkend naar de zeer kleine bikinibroekjes van de Argentijnse dames), kwamen we aan in een hittegolf verkerend Buenos Aires. Warm is leuk, maar een hittegolf in BA stijl, is niet te harden;-). Sinds 1906 was het niet zolang, zo warm geweest. Gelukkig had ons verblijfsadres een zwembad. Leuk was het om Nic’s ouders aan die kant van de wereld na lange tijd weer te zien. Zoveel verhalen hebben wij, maar waar begin je met vertellen. Dit zal nog wel even tijd nodig hebben, maar met de foto’s zal dit straks vast meer komen. Samen hebben we een paar leuke dagen in BA gehad en nog verschillende highlights in de stad bezocht. Precies op tijd waren we om de verjaardag van Nic’s broertje te vieren. Zijn moeder had voor zijn verjaardagsmaal groot uitgepakt met een grote vleesschaal, taart, taart en nog eens taart (Owja, en ijs). Geen wonder dat Nic’s familie vond dat Nic’s buik nog wat training nodig had. Meer eten jonge en Anne, heb jij wel genoeg gegeten?! Ook deze keer had Laura speciaal vegetarisch uitgepakt, wat een schat! Zelfs de ouders van Nic stonden te kijken van hoeveel eten er werd geserveerd.

Een dag later was het Anne’s verjaardag en gingen we na een leuk dagje Tigre (het Giethoorn van Buenos Aires) heerlijk uiteten. Dus gingen de riemen weer een gaatje verder en de bovenste knoop van onze broek weer los. Een bijzondere verjaardag met 40 graden in je korte broek, wanneer je gewend bent aan oliebollen, glühwein en wollen wintertruien. Oud en nieuw was eenzelfde aparte, maar leuke ervaring. Zoals in het KLM magazine stond beschreven, de ultieme oudejaarsavond in Argentinië wordt gevierd met een BBQ met vrienden en familie. De oom van Nic was al vroeg gereed met schort en BBQ koffer voor het feestgedruis van de avond. Vooraf hadden wij nog gevraagd of er ‘s avonds nog ergens een feestje was. Maar geen enkele taxichauffeur die zou gek is te gaan werken met oud en nieuw, dus nee geen feestje voor ons. Wel een heerlijke BBQ, gezelligheid en wat klappers in de lucht. Het scheelt dat je niet zoveel vuurwerk nodig hebt. Eén vuurpijl hoor je namelijk wel vier keer door de echo van alle hoge gebouwen. Heerlijk om een keer oud en nieuw zo te vieren. Geen perikelen rondom naar welk feestje toe te gaan en bij wie wat te vieren. Hetzelfde gold voor kerst. Het is allemaal langs ons heen gegaan. Het enige wat wij hoefden te doen was genieten.

Om nog een extra speldje toe te voegen op onze wereldkaart (een speldje mag pas geplaatst worden wanneer je in het land hebt geslapen en een klein beetje sightseeing hebt gedaan), zijn we 3 dagen naar Uruguay gegaan. Voor dag en dauw stonden we 2 januari in zowaar weer en wind onder onze parasol te wachten op de boot naar Colonia del Sacramento. Slechts een klein uurtje varen, maar wat waren wij blij met dat wij 2 pillen hadden genomen tegen zeeziekte. Fijn, weer zo’n boot vol spugende mensen;-). Colonia en Montevideo waren leuke steden om gezien te hebben. Colonia is prachtig pittoresk stadje, welke je in een dag makkelijk kan ontdekken. Het staat niet voor niets op de Werelderfgoedlijst. Ondanks de herhaalde belegeringen en veldslagen tussen Spanje en Portugal heeft Colonia haar schoonheid niet verloren. Voor iedereen die gaat. Loop ‘s avonds een eindje langs het strand en geniet van een prachtige zonsondergang met uitzicht op het historisch gedeelte van Colonia en de Río de la Plata. Montevideo is minder idilys. Het is gewoon weer een grote stad, maar wel een stad met een vriendelijk karakter. Levendige straten, drukke café’s en de vriendelijkheid van de zeer beschaafde Uruguayaan maakte ons bezoek erg aangenaam. Ze bijten hier dus niet allemaal. Na een dag Montevideo, tijd voor onze allerlaatste stranddag. Terug in Colonia en wachtend op de boot terug naar BA, genoten wij van de heerlijke zon, een koud biertje en gingen onze gedachten terug naar onze geweldige belevenissen. Het zat er bijna op. Er resteerden nog twee ‘shop’dagen in BA. Onze terugvlucht ging mooi vlot en we hadden een gweldige ontvangst op Schiphol! Fijn om iedereen weer te zien!

We hebben genoten van elk moment. Wat hebben wij een mooie tijd gehad en ontzettend veel nieuwe indrukken opgedaan. We voelden ons vrij en super avontuurlijk. Voor Nic was het een speciale reis door het continent waar hij geboren is. Voor Anne ook heel bijzonder om dit mee te maken en in landen te zijn waar ze allemaal op ‘m lijken;-). Tuurlijk ga je op reis met doelen, de één wil lekker aan het strand liggen, de ander actief bezig zijn. Ons doel was natuurlijk beiden, maar bestond ook uit een stukje ‘persoonlijke ontwikkeling’. Spaans leren, wat nog wel vaak eindigde in handen en voetenwerk. Leren om er helemaal alleen (of met z’n 2’en) voor te staan, dus proactief handelen als je zomaar ergens wordt gedropt en even niet weet hoe nu verder (terwijl je een man met een pistool net uit een auto ziet stappen;-)). Het is ontzettend mooi om te zien dat alle mensen die je ontmoet dat (beetje) wat ze hebben met je willen delen. Je leert vertrouwen op de vriendelijkheid van vreemden, maar ook niet zomaar alles aan te nemen. Reizen relativeert. Je wordt geconfronteerd met het feit dat we het in Nederland ontzettend goed hebben. Je hoeft niet veel te hebben om gelukkig te zijn. Zo kwamen wij thuis, goh, wat hebben we eigenlijk een luxe appartementje. Jemig die douche... en ons bed, wat slaapt die lekker! Het was wel even wennen om weer in Nederland te komen, maar inmiddels zijn we ook weer omgeschakeld naar het ‘Westerse’ leven en is het ook heerlijk om even een Nederlandse supermarkt in te lopen ;-).

Leren omgaan met gewijzigde plannen. Anne is nogal een ‘controlfreak’, dus Zuid Amerika, het ongeorganiseerde continent is een grote stap buiten haar comfortzone. Het gaat in die landen vaak niet zoals gepland of hoe je het wil, dus je moet leren geduldig te zijn, het maakt je flexibeler en open-minded. Nic vond het prachtig, de chaos, maar na een tijdje begon dit ook wel te ergeren en kwam naar voren dat ook hij georganiseerd kan zijn en dat steeds meer is geworden. Moet ik dit regelen? Oke, doe ik!:-). Wonen zou hij er kunnen, werken totaal niet. Efficiënt en georganiseerd werken kennen ze er niet. Maar we hebben ons goed weten aan te passen aan al die verschillende culturen. Het reizen maakt dat wij meer los kunnen laten en erop kunnen vertrouwen dat dingen wel goed komen. Ook hebben we ontzettend veel verschillende mensen ontmoet. Familie, vrienden, medereizigers en totaal vreemden op straat. Allemaal met hun eigen verhaal. We hebben er weer wat extra slaapplekjes in de wereld bij ;-). Is reizen goed voor je relatie? Wij denken van wel. Je zit 24/7 op elkaars lip, maar los van de dagelijkse gewoontes als bijvoorbeeld telkens die telefoon pakken, tv kijken en je routines. Geen huishouden waarbij je op elkaar kan mopperen, gezellig nieuwe dingen ondernemen en samen herinneringen opbouwen. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het altijd goed is gegaan. Die één wil links de ander wil rechts en zo heb je tal van andere situaties;-). Maar we kwamen er altijd samen uit en je leert elkaar nog beter kennen.

Nu terug in Nederland, zijn onze reisverhalen even op. Maar...er ligt nog een hele wereld op ons te wachten, dus wie weet volgen er in de toekomst meer. We hebben van ieder klein en groot moment genoten en hopen heel wat mensen geïnspireerd te hebben om ook te gaan reizen. Het is in vele opzichten goed voor je.

Op vele momenten tijdens onze reis drong het tot ons dat we geluk hebben dat we dit allemaal konden doen. De watervallen bij Iguazu (Arg), ‘de’jaguar gezien in de Pantanal (Br), de zoutvlaktes bij Uyuni (Bol), de verloren stad Machu Picchu(Per), de Galapagos eilanden (Ecu), Lakes District (Ch/Arg), Patagonië (Ch/Arg), dit nemen we allemaal mee in ons onzichtbare rugzakje. En met die 20.000 foto’s proberen we zo lang mogelijk na te genieten.

Tnx voor alle leuke reacties op onze verhalen, foto’s en Facebookberichtjes! Het motiveerde ons om weer te schrijven! Wij pakken onze normale levens weer op.

Saludos y Besos,
Nic Y Anne

“Anne: Met minstens 50.000 kilometer afgereisd, 7 landen bezocht, 26 stempels erbij in m’n paspoort, op minstens 60 verschillende plekken geslapen, daar gekomen met 12 vluchten, 6 lange of korte boottochtjes, 2 treinritten en het zoveelvoudige aantal bussen, heb ik een prachtig continent ontdekt. Ik vind het thuis heerlijk in ons fijne appartementje, met familie en vrienden om me heen, maar de reiskriebels waren altijd aanwezig en deze mooie reis heeft ze alleen maar aangewakkerd. Ik ben ontzettend blij met alle steun die ik van thuis ook heb meegekregen, ondanks dat ze het heel spannend vonden, was het gaan Anne! En blij met een werkgever die deze kans heeft geboden. Bedankt!”

“Nic: jij wilde toch altijd reizen. Komt het er nog van of niet?” Uitstel na uitstel maakten omstandigheden vorig jaar het ernaar om eindelijk te gaan. Men... wat had ik de eerste week heimwee, maar de rest was tot nu toe de beste tijd van mijn leven. Het wat goed om het eerste deel alleen te reizen. En nog leuker om samen met Anne verder te kunnen reizen. De wereld is mijn nieuwe speeltuin. “I haven’t been everywhere, but it’s on my list”.