“ Nog 1 nachtje slapen ”

Nog één nachtje slapen en dan ga ik eindelijk het vliegtuig in met bestemming Buenos Aires. Wat leek het lang van te voren, 4 ½ maand, 126 dagen. Soms duurde het ook echt lang, maar als ik er zo op terug kijk, is de tijd ook wel voorbij gevlogen. Je bent zo lang bezig met voorbereiden, helemaal omdat ik, voordat Nic wegging, natuurlijk ook alle voorbereidingen al mee deed. Afgelopen 4 maanden was het ook telkens ‘oow dat pak ik vast in’, ‘zal ik dat vast in dozen stoppen’, ‘ownee, die fotolijstjes nog niet, dat is ongezellig’. Maar toch, stukje bij beetje, is 1 kastje steeds voller geraakt met spullen die mee moesten die grote rugzak in en mijn huis steeds leger en stapelden de dozen zich op (bedankt Louis!).

De laatste week ging ontzettend rap voorbij. Eerst een ontzettend leuke avond gehad bij Stratenfestival en een afscheidsborrel gedronken met een aantal vrienden. Afgelopen week nog een paar dagen gewerkt, alles afgerond en overgedragen. Afgelopen woensdag was mijn laatste werkdag, welke erg leuk werd ingeluid en afgesloten met een heerlijk glaasje bubbels!

En toen moest ik er echt aan geloven, alle laatste dingen inpakken en opruimen. Ondanks dat er zo’n lange periode voorbij ging waarin ik de tijd had om in te pakken, komt dat dan toch op het laatste moment aan. Erg fijn dat Skype bestaat, want die grote tas in m’n eentje, dat werd hem niet. Diegenen die mij een beetje kennen weten dat ik voor 1 nachtje al een hele hutkoffer mee neem, laat staan voor een tijd van bijna 5 maanden… Maar gelukkig deed Nic het voorstel om om 6 uur ’s ochtends z’n bed uit te gaan en samen met mij anderhalf uur lang mijn stapeltjes kleren door te worstelen wat nu wel en niet mee mocht. Tnx Niccie, anders zat ik daar nu nog op m’n bed, tussen de stapeltjes;-).

Vrijdagavond heerlijk uiteten geweest met pap, mam, Jeroen en Anouk, waarbij genoeg werd gesmoesd en wanneer ik vroeg van ‘wat zei je’, was het ‘oownee, niets hoor’… Ze voerden wat in hun schild…. Zaterdag moest ik om 15.00 present zijn bij mijn ouders thuis. Dat werd een stukje later, want het schoonmaken van mijn huisje had ik toch wat anders ingeschat, maar eenmaal bij de boot aangekomen stond daar heerlijke Spaanse muziek op, waren er heerlijke tapas en allemaal gezellige mensen! Een ontzettend leuke verrassing.

En nu is het zondagavond, nog 1 nachtje slapen en dan stap ik in het vliegtuig. De kriebels zijn er nu wel hoor, maar heb er o zoveel zinin. Nic, here I come! ;-).

Om een klein tipje van de sluier te lichten, de eerste dagen zijn we nog in Buenos Aires. Donderdagavond (29/8) gaan we met de bus naar Puerto Iguazu, om daarna door te gaan naar Brazilië, het gebied The Pantanal. Vervolgens is het nog maar heel globaal bekend wat de route wordt via Bolivia, naar Peru, Ecuador, Chili en Argentinië. I’ll keep you posted ;-).

¡Ciao!